Kultura,paradoksi i tako to...


Nije li smesno kada se slucajno sretnemo na ulici sa nekim,nama poznatim,i sasvim iz pristojnosti pitamo:"Kako si?Sta ima novo?Kako su tvoji" ?Meni je to smesno,jer ljudi nece da zamaraju svog sagovornika,pa prosto odgovore:'dobro sam' (iako je,recimo,prelezao gripu ili ima uzasnu temperaturu i sl.) .Ponekad odgovore i sa 'nije lose' ,sto je u sustini isto.Retki pocnu da pricaju o svim zdravstvenim tegobama ili odgovore sa "pa,bilo je i bolje" .Ali stvarno sad:ljudski um je zamrsena stvar,kada pitamo nekog kako je,ne mislimo samo na zdravstveno stanje,vec i na to :kako zivot,zena,deca,sestra,brat i sl.To je toliko neverovatno:mi sa najboljom namerom prilazimo osobi da je pozdravimo,poklonimo par trenutaka svog vremena i par osmeha.Onda sledi to pitanje:kako si.Pa,ako te stvrano zanima,dodji kod mene i odrzi jednu psihoterapiju,a nemoj naplatiti:ja cu da se smejem kao poslednja ludaca i da placem,jecam i ridam.Nije to bas tako jednostavno.Ali opet,sve ja to razumem i postujem.To je postao osnovni deo kulture i bontona,samo kada se o tome promisli,bas i nema neke logike.

***

Nasla sam jedan interesantan sajt:www.paradoxes.co.uk
Stvarno ima zanimljivih stvari.Preporucujem svima koji zele da ih zaboli glava. ;)

Evo jednog koji ja smatram interesantnim:

Proof that I am Dracula
(1) Everyone is afraid of Dracula.
(2) Dracula is afraid of only me.
Therefore I am Dracula.
Doesn't that argument sound like just a silly joke? Well it isn't; it is valid. Since everyone is afraid of Dracula, then Dracula is afraid of Dracula. So Dracula is afraid of Dracula, but also is afraid of no one but me. Therefore I must be Dracula!

Stvarno te natera da razmisljas... :)